Nog maar net had Don Camillo zijn heilige koe geparkeerd aan het postkantoor om een brief van een parochiaan te bussen of een Genkse 'parkeer-scan-wagen' passeerde hem. Nu Genk in leegstand en leegloop Hasselt naar de kroon probeert te steken, was Don Camillo al blij dat er überhaupt iemand passeerde. Hij zwaaide nog naar het scan-wagentje maar de bestuurder reed gezwind door. 
Blij verrast ontving hij enkele dagen later een uitnodiging om een parkeerticket te betalen van welgeteld 20 euro. Op deze manier wist hij dat de chauffeur van het scan-wagentje hem toch had gezien. Vanuit een christelijke reflex besloot Don Camillo dit bedrag te verhogen om de eenzame scanner een hart onder de riem te steken. Immers: 'Steeds minder mensen in Genk-stad, dus steeds minder boetes en voor je het weet wordt de man in het scanwagentje ontslagen. Naar wie moet je dan nog wuiven” dacht Don Camillo. 

Via crowdfunding onder zijn parochianen slaagde hij er in om 240 euro samen te krijgen. Gezien hij het geld graag persoonlijk wou afgegeven schreef en belde hij meermaals naar de parkeerfirma. Echter zonder gevolg. Automatische antwoordapparaten, iemand uit een Indisch callcenter die hij niet verstond en no-reply mails brachten hem niet verder. Toch hield hij er aan om het geld persoonlijk te overhandigen. Stel je voor dat het bedrag, overgeschreven of verstuurd vanuit zijn instelling, door een foutje of misverstand zou terecht komen bij Poverello. Dit wil je als rechtschapen mens toch niet op je geweten. 

Ten einde raad dagvaardde hij de parkeerfirma voor de rechtbank. Gezien de zaak vandaag voorkomt verhoogde Don Camillo nog spontaan het bedrag met het stoelkesgeld van de laatste collectie in zijn kerk. 


Verslag van Jo van Mulcken voor Het Belang van Loon